De wekker gaat veel te vroeg. Na een halfuur snoozen komen we er eindelijk uit. En wonder boven wonder: om 9u20 zitten we al in de auto. 

Ontbijt zat niet in de overnachting inbegrepen dus we gaan op zoek naar een lokaal restaurantje. Onderweg stoppen we even in de winkel voor wat extra water , het aanbod is daar zo groot dat we hier wat ontbijtkoeken en specialiteiten kopen om in de auto op te eten. 

Nadien tanken we voor de eerste keer, of beter gezegd, laten we ons tanken. Ook de vooruit krijgt een mooie poetsbeurt en dan zijn we ready to go. 

Lang rijden we niet want na een paar honderd meter komen we een schattig tweedehandswinkeltje tegen en ook een koffieshop. 

Ik bestel een speciale koffie ‘coffee freezo’. Het lijkt op een iced coffee maar nog net iets anders. We bekijken onze route en beslissen om eerst te rijden richting het Mandela capture point. 

Voor de eerste keer passeren we ook een tolweg. We hebben een e-tag in onze wagen dus kunnen gewoon doorrijden, ook vlotjes dus. 

Het plan is om deze namiddag/avond aan te komen aan de Zuid-Afrikaanse kust. Maar onderweg zijn er nog wel een aantal leuke stops dus we zien wel hoe ver we geraken!

We hebben het Nelson Mandela capture point bezocht. Niet echt de moeite, veel stond er niet, maar op zich wel goed om mee te pikken. Het gebouw was geplaatst op de plaats waar Nelson Mandela was aangehouden. Ze hadden er de scène dan ook nagebouwd. We hebben er nog iets kleins gegeten van onze inkopen en stappen dan terug de auto in.

Nadien zijn we nog doorgereden naar een waterval en daar hebben,we voor de eerste keer gewerkt met een parkeerwachter. Ik had al gelezen dat dat vaak de gewoonte is dat er iemand past op je auto, maar tot nu hadden we dat nog niet voorgehad. 

We stellen de route verder in richting Ballito. We rijden langs Durban dus we dachten een korte tussenstop te doen, dan hebben we het daar eens gezien en kunnen we al even iets eten, want een echte maaltijd hebben we nog niet gehad vandaag. 

We rijden Durban binnen, de eerste stad die we bezoeken, want van Johannesburg zelf hebben we nog niet echt iets gezien. We krijgen meteen een ander beeld van Zuid-Afrika te zien. Overal lopen mensen tussen de auto’s, maar echt op drukke snelwegen, heel gevaarlijk. Overal ligt afval en verkeersregels worden hier volledig genegeerd. Het is moeilijk iets van restaurant te vinden of gewoonweg parkeerplaats. We zetten ons aan kant en besluiten eerst een slaapplek te zoeken. Het is bijna 17h intussen en we hebben nog niks geregeld. 

Dan begint de merde. We rijden rond, bellen aan, zoeken online, bellen via telefoon maar elk, letterlijk elk hotel , b&b en hostel zit vol. Hoe langer het duurt hoe banger we worden dat het op niets uitdraait. Uiteindelijk vindt Bram online een backpack hostels waar nog 1 kamer vrij is. Hij boekt, betaald een voorschot en we rijden meteen richting daar. Onze bijna. 2 uur durende zoektocht intussen wordt beloond.

We komen aan het is prachtig gelegen, vlak aan de kust. Er is een soort feest bezig en voor de poort van ons hostel staan een 50tal jongeren te feesten op het strand. Onze auto is blijkbaar heel interessant, want er wordt langs alle kanten naar gekeken en op geklopt. We worden uiteindelijk binnen gelaten via de poort en de gastvrouw kijkt al heel verward. Geen goed teken zegt mijn buikgevoel. En inderdaad. Het blijkt een fout te zijn dat die kamer beschikbaar was, ze zijn al een week volzet omdat er morgen een belangrijke feestdag is in Zuid-Afrika.

Dan slaan we wel echt in paniek. De enige optie is dat we in dat hostel slapen met nog wat mannen in een slaapzaal. Niet echt zin in. Ze begint mee naar een oplossing te zoeken en begint bevriende hotels op te bellen. Allemaal bezet voor de feestdag. Het lijkt een verloren zaak tot ze een hotel belt dat wel nog een kamer heeft. Het is 1 van de beste verblijven in Durban en ze hebben nog een private room voor ons. oef. 

Met een gekrabbeld post itje met het adres op stappen we de auto terug in. We rijden de poort uit, worden uitgezwaaid en zelf geklopt,op de auto door de feestende jeugd. We rijden de straat uit, binnen 7 min zijn we er. 

Als we aankomen staat er al iemand ons op te wachten, we vullen de paperassen in en leggen alles in onze kamer. We gaan dan terug naar benden rijden voor de restaurantjes en genieten uiteindelijk van een lekker Chinees dinertje. 

Opgelucht en toch nog wat gestresst zitten we aan tafel. 

We krijgen onze restjes mee, betalen nadien de pakeerwachter en liggen nu, veilig en wel in ons bed van de guest house. 

Weer een avontuur rijker maar eind goed, al goed.