De wekker gaat weer lekker vroeg, om 6u30. We pakken al onze spullen in, zeggen dag tegen de hondjes en vertrekken een klein uurtje later. Het is spannend want ik heb nog geen bevestiging gekregen van het asiel waar ik gisteren naar stuurde om te boeken. 

Rijden moeten we toch. Het is sowieso een afstand naar Johannesburg die we 1 van de dagen moesten afleggen… Het asiel is wel nog even omrijden maar de eerste 2u zijn in dezelfde richting. Het rijden gaat vlot, voor de verandering eens geen diepe putten in de weg, en na een halfuur rijden krijg ik een mail binnen. Onze reservatie voor deze namiddag is bevestigd. Oef! 

We maken een korte stop aan een tankstation om even wat water te kopen en naar toilet te gaan. Het is weer superwarm vandaag, het is net 10u en de Afrikaanse zon is al mooi aan het branden op onze huid. Als we uit de toiletten komen worden we verwend met een prachtig uitzicht, een heel groot raam met een panorama-uitzicht op een beekje waar impala’s, wildebeesten, koeien aan het drinken zijn. Alleen in Afrika dat je bij zo’n tankstationnetje plots zo’n uitzicht krijgt. Bram zei dat het uitzicht bij de urinoirs ook ongezien was. Foto als bewijs. 

We rijden nog een stukje door maar dan helaas : file. We schuiven voor geen meter en na een kwartier stilstaan beginnen er wat auto’s rechtsomkeer te maken, geen goed teken. We zien op Maps dat we via een zijwegje de hoofdweg terug opkunnen dus proberen dat dan maar. We rijden over een hobbelig landweggetje en we zetten een trend in. Enkele auto’s volgen ons, maar dan, bijna op het einde van het weggetje: een poort. Het is privé domein maar je moet contact opnemen als je doorwilt. Bram belt het nummer dat er bijstond en legt de situatie uit maar helaas, de poort blijft dicht voor ons. 

We rijden het hele landweggetje af en schuiven opnieuw aan in de file. 

Gelukkig hebben we ruim gerekend voor onze reistijd, het was zo’n 4u rijden maar wij hebben 6u gerekend. Je weet nooit wat je tegenkomt op de Afrikaanse wegen. Al een geluk duurt het aanschuiven niet meer zo lang en kunnen we na een klein halfuur weer volledig doorrijden. 

We wouden er eigenlijk een uur op voorhand zijn om nog even af te koelen in het zwembad daar. Maar we moeten ook nog eten. We komen nu om iets na 13h toe dus het wordt al nipt nog ergens te gaan lunchen. Om 14h vertrekt de Safari tour dus dat willen we natuurlijk niet missen. 

We slagen erin nog een leuk Italiaanse restaurantje te vinden. Het was deel van een hele grote golfclub en het was er allemaal heel chique. We bestellen een grote salade om te delen en wat bruchetta en kunnen na een halfuurtje al door, snelle service! 

We hadden via whatsapp duidelijke instructies gekregen om de sanctuary te vinden, want dat was al een avontuur op zich. Poorten open doen met codes, weer veel land weggetjes volgen en uiteindelijk komen we toe, stipt om 14h. Het gezin waar wij de Safari wagen mee delen is er nog niet dus we mogen nog zo’n kwartiertje relaxen aan het zwembad. Het rustgevend gevoel is van korte duur want we krijgen net een berichtje van onze overnachting voor vanavond. Onze kamer is geannuleerd doordat er iets was mis gegaan met de betaling. De kamer is niet meer vrij ondertussen. Hun excuses. 

We laten het los, er was toch nog redelijk wat aanbod op booking dus we bekijken na de Safari wel wat onze opties zijn. 

Even later stappen we in de safari wagen. We mistten de Safaridagen in Kruger alweer een beetje dus toch fijn dat we dit nog eens doen, als afsluiter. Al was het wel helemaal anders hier. 

We kregen super veel uitleg van een enthousiaste gids. De dieren hier hebben een hele grote oppervlakte dus kooien zou ik het niet noemen maar ze zijn wel afgesloten, dus dat maakt het wel heel anders dan dat je in Kruger rondrijdt, niet wetende wat je gaat tegenkomen. 

Ik had wat moeite met het Engels te verstaan van de gids. Ze hebben hier een heel erg accent op hun Engels en spreken sommige woorden echt volledig anders uit dan in het Brits Engels. Zijn enthousiasme is heel aanstekelijk en we leren weer veel bij over de hyena’s, cheeta’s en leeuwen. 

We zien zelfs welpjes en een witte leeuw! Helemaal anders dan in het wild maar je krijgt ook geen zoo-gevoel. Het zit er echt wel wat tussenin. 

Bij de leeuwen zagen we 2 moeder leeuwen, elk met hun welpjes. Mijn hart smolt hier echt. Zo lief om te zien. Toen we tot bij hen reden moest ik even 2 keer kijken, er zat een man tussen de leeuwen. Na wat uitleg weten we dat Rudy de enige is die zo dicht bij de leeuwen mag komen. Hij heeft 1 van de moeder leeuwen opgevoed als kleintje en ze vertrouwt hem blindelings met haar welpjes. 

Iedere andere persoon, ook onze gids (die er ook al lang werkt) mag niet bij de leeuwen komen. Kans om aangevallen te worden is heel groot. Ze zien die Rudy niet als mens maar als een soort moeder voor hen. Maar ook hij moet opletten, de welpjes likken hem voortdurend maar die tong is net schuurpapier en kunnen dus per ongeluk zijn huid eraf schrapen. 

Hij is aan het spelen met 1 van de welpjes en een tandje zat toch even net te diep in zijn hand en hij begint te bloeden. De moeder leeuw lekt dat bloed gewoon af dus echt wel iets bijzonder om te zien.  Hoewel het een mooi tafereel is ben ik toch blij dat we in onze safariwagen hoog genoeg zaten op een veilige afstand. 

Nadien volgde het hoogtepunt van deze activiteit. We stappen naar de cheeta’s en mogen ze knuffelen en aaien. Het is te zeggen, bij 1 van de cheeta’s want de andere houdt niet van aanrakingen en kan dan ook stevig aanvallen. Die laten we dan ook rustig bij de boom dutten.

Ik moet toegeven dat ik toch even schrik had , hoe dichter we bij de cheetah kwamen hoe sneller mijn hartje klopte. Het blijven toch wilde dieren en hoewel ze hier zijn opgevoed door mensen weet je het toch nooit zeker hoe ze reageren. Het feit dat we weer een contract ‘onder eigen risico’ moesten tekenen als we hier binnenkwamen benadrukt nog eens dat er geen garantie is. 

Ik laat de papa van de familie voorgaan en hoewel de dochters ook wat schrik hebben ben ik meteen gerustgesteld. Je hoort ze spinnen tot hier. Ik mag eerst gaan en nadien volgt Bram. Het gedrag deed me echt denken aan onze katten. Ik krabte en aaide ze zoals ik bij Morris en Milo doe ; achter de oren , het buikje en de reactie was echt hetzelfde: spinnen en rondrollen. Alleen is het zo’n 10 keer groter dan een katje. Bram volgt nadien en dan veranderde haar houding. De man vroeg wie erachter durfde liggen en ik offerde me op. 

Het heeft een heel leuk filmpje en foto’s opgeleverd en het was echt een bijzonder gevoel. 

Alleen dit al maakte de hele uitstap naar hier volledig waard. 

Nadien volgde nog een lange tour met uitleg , reden we super stijl omhoog naar de top van de berg. En daar kwamen we in een luxe hut terecht. 

Een open douche met zicht op het fantastisch landschap , een infinity pool. We vragen uit enthousiasme hoeveel het kost om hier een nacht te slapen. Aangezien we toch nog op zoek zijn naar een plek en we dachten dat het zo duur zou zijn dat het geen optie was. 

Maar dan zegt onze gids dat ons bedrag van de tour er wordt afgetrokken en zou het neerkomen op zo’n dikke 100 euro voor ons beiden. Inclusief avond ,ochtend en middag-eten. Inclusief vervoer tot de top van de berg. 

Hoewel het onze duurste accommodatie zou worden van de reis twijfelen we toch even. Eigenlijk helemaal niet zo duur als we dachten. En misschien wilt het lot dat we hier slapen , aangezien onze slaapplek voor vanavond geannuleerd is. 

We vragen of er nog plek is en ja hoor: de hut boven is vanavond nog vrij… 

We nemen het even in beraad straks na de tour. 

We mogen nog deelnemen aan het voedermoment. We gaan de hyeanas, leeuwen en cheeta’s voederen. Bram vroeg daarnet wat ze gaven en onze gids antwoordde ‘ paardenvlees ‘. 

Mijn hart stond stil. We kwamen aan met onze jeep bij nog 2 andere jeeps die al klaarstonden en gingen eerst de mannetjes leeuwen eten geven. 

Er staan 2 paarden te wachten naast de auto. Bram en ik wisselen een blik. Nee toch?! 

Ik kan mij niet voorstellen dat we nu live gaan zien hoe een paard geofferd en verslonden wordt door de leeuwen en zeg ook tegen Bram dat dat ethisch niet verantwoord is als dat op voorhand niet zeggen aan mensen. 

Anderzijds in Kruger kon je zulke taferelen ook zien , alleen gebeurd het dan in het wild. Bram denkt ook dat ze zo het jachtinstinct van de dieren hier misschien willen onderhouden. 

Ik wil eigenlijk vragen of dit verplicht is en wat de bedoeling is maar net op tijd moment pakken ze een hele grote frigobox uit een jeep. 

Vol met grote stukken rood vlees. Oef. We gaan hier geen live aanval zien op een paard. Zou maar gruwelijk zijn. Het is spectaculair de dieren van zo dichtbij te kunnen zien eten maar ik vond het vorige deel van de tour toch iets fijner. 

Nadien , als we terug aankomen bij het kamp , neem ik nog een duikje in het zwembad. Het was 35 graden dus een frisse plons deed deugd. En ging Bram eens horen hoe het zat met het huisje. 

Lang verhaal kort : we hebben er nog een uurtje gezeten , eerst wouden ze ons een andere kamer geven, beneden omdat die boven morgenvroeg al geboekt was.

Dan konden we uiteindelijk toch boven slapen maar moesten we er morgen al vroeg uitgaan voor de nieuwe gasten. Het buffet was intussen al bezig en zag er niet denderend uit. We hebben dan ook besloten het toch niet te doen en last minute iets anders te boeken. 

Het was 1 van de weinige keren dat we nog zo laat hebben gereden en was toch weer even spannend. 

We hebben in een afgelegen, lokaal restaurant gegeten waar het heel gezellig was en ze ons hebben geholpen een accomodatie te vinden. Echt Afrikaans gegeten en dus nog een fijne late avond gehad. 

Ik lig intussen in een gigantisch groot bed en Bram neemt nog een bad in onze veel te grote badkamer. Eind goed al goed dus. 

Morgen ontbijten we nog hier, blijven we misschien nog even plakken en dan al naar onze laatste stop voor de vakantie : Johannesburg.